In mijn artikel over raw food (mei) gaf ik al aan dat ik twee jaar geleden naar Thailand ben gegaan om te detoxen. Ik liet toen mijn twee kinderen achter. Bij hun vader wel te verstaan, maar toch. Mijn jongste was toen nog geen anderhalf. Nog steeds zie ik haar zitten in haar buggy zwaaiend achter het glas bij de douane. En nog steeds krijg ik een brok in mijn keel als ik daaraan terugdenk. Jeetje wat heb ik me op de heenreis schuldig gevoeld.
En elke keer als ik tijdens mijn reis een gezinnetje zag met kleine kinderen en met name van de leeftijd van mijn jongste, kon ik wel janken.
Zo zat ik in Bangkok airport te wachten op mijn aansluiting naar Koh Samui. Half verdoofd van de lange reis. Een klein blond jongetje liep door mijn beeld en ik bleef maar staren, denkend aan mijn kids. Ik raakte in gesprek met de moeder en een paar minuten hadden we een gesprek over koetjes en kalfjes, zoals dat gaat tijdens het reizen. Niks bijzonder zou je denken.
Tot gisteren. Twee jaar later.
Ik had voor mijn werk een fotoshoot in Amsterdam. Ik begeleidde de shoot vanuit de opdrachtgever. Bij een shoot horen altijd naast uiteraard de fotograaf, onder andere ook een visagist en een styliste. Als je op de set aankomt, stel je je netjes voor aan iedereen. Ja en.... zul je je nu afvragen.
Al snel kreeg ik met de styliste een enthousiast, passievol gesprek over eten, raw food, superfoods. Het is zo leuk om mensen te ontmoeten waarmee je precies op de zelfde lijn zit. Dat gebeurt niet zo vaak, mensen die zich verdiept hebben in deze hele materie. Dat alleen al was bijzonder.
En toen, out of the blue, viel het kwartje. Ik ken jou, riep ik. Nu weet ik het weer. Jij bent de moeder waar ik twee jaar geleden mee heb gesproken op de luchthaven in Bangkok.
Als je het over een goose-bumps-moment hebt, dan was dit er ongetwijfeld een. Daar stonden we beiden, flabbergasted, kippenvel en ik zweer het, met opwellende tranen in de ogen. Het klinkt misschien voor jullie lezers, een beetje banaal. Maar hoe groot is de kans dat je na twee jaar iemand ontmoet, op een plek, dezelfde enorme grote passie deelt en er dan achterkomt dat je elkaar ooit duizenden kilometers ver weg tegen het lijf bent gelopen?
Dit kan geen toeval zijn toch?
Waarom we elkaar weer ontmoet hebben, is nog niet helemaal helder maar dat we allebei de kennis over eten en gezondheid willen delen is wel duidelijk... En het feit dat het leven zo verrassend kan zijn, elke keer weer, is ook weer een mooie les.
Fijn weekend allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten